Powroty są trudne

Pewnego dnia nastał taki dzień, że już nie mogłam, nie miałam siły, nie dawałam rady prowadzić bloga. Wtedy napisałam do Was, że znikam.
Nie było dnia bym  nie myślała, nie tęskniła, nie chciała... ale nie umiałam i jak widać, rok temu też nie byłam gotowa, bo nie udało mi się do Was wrócić.
Jestem tu dziś, próbuję drugi i ostatni raz i bardzo Was potrzebuję.

Uprzedzam, że jestem zupełnie inną Ewą niż ta, która była.
W moim życiu zmieniło się wszystko.
Mam nadzieję, że Was nie zawiodę, że zaakceptujecie mnie taką jaka jestem teraz.

Wracam, bo potrzebuję Was do normalnego funkcjonowania.
Będę mogła znowu robić tysiące zdjęć, będę szukać pięknych naczyń, pater, deseczek i innych ciekawych gadżetów do sesji zdjęciowych.
Będę wymyślać, łączyć smaki, kombinować i mieszać w garach.
Będę robić coś co kocham, w czym jestem dobra, z czego umiem być dumna.

Od czasu do czasu oprócz samego przepisu dojdzie coś z życia, abyście mogli poznawać mnie i mój dom na nowo.

Może chaotycznie, może nie musiałam, ale chciałam w kilku słowach przywitać się z Wami i bez szczegółów wyjaśnić nieobecność i nieudany poprzedni powrót.

Ten jest ostatni.
Obiecuję się starać najlepiej i najpyszniej jak potrafię znowu znaleźć się w Waszych kuchniach i na Waszych talerzach.

Jak już na nowo się zadomowię i uporam z technicznej strony bloga to go wyremontujemy i będzie się działo.

Dziękuję, że tylu z Was było, czekało, nie opuściło mnie!

Witajcie więc, Dzień dobry, Dobry wieczór, Cześć Wszystkim :)

Wasza Ewa